Donderdag 28 december – dag 11: Montezuma – El Carillo (Sámara)

Op geheel eigen wijze draagt Costa Rica bij aan het terugdringen van het plasticafval. Het lijkt op kleine schaal, maar opgeteld zal het wel degelijk schelen. Het gaat om de – in Europa in elk geval overal in gebruik zijnde – handzeeppompjes. In Costa Rica doen ze daar niet aan, althans, ik heb het niet veel gezien. Zij gebruiken gewoon de ouderwetse vaste stukken zeep. En dat scheelt enorm veel plastic afval! 

We verlaten, na wederom een fantastisch ontbijt, Montezuma. Maar voor we in de auto stappen bezoeken we nog de vlindertuin waaraan het hotel zijn naam dankt: El Mariposario. Niet zo groot als die bij de koffieplantage, maar wel erg mooi aangelegd. De vlinders zijn nog actief zo vroeg in de ochtend al blijft het ongeveer onmogelijk ze in actie op de foto te zetten. Er is ook een ruimte waarin we de ontwikkeling van pop tot vlinder kunnen bekijken, een enthousiaste en zeer bevlogen (toepasselijk woord in dit verband) medewerker legt ons van alles uit.

Een slang! Of...toch niet??

Onderweg naar Sámara pauzeren we voor een snelle lunch uit de koelbox. Ook hier weer apen in de boom, het begint al gewoon te worden. Voor iedereen die in de tropen geweest is herkenbaar denk ik (wij hadden het ook met de bizons in Amerika. Bij de eerste tien stopten we en stapten we uit, daarna reden we er stapvoets langs en keken uit de auto, en na een stuk of 30 zeiden we ‘o, een bizon’, als we veel mensen langs de kant zagen die hun eerste ontmoeting met de prehistorisch aandoende kolossen nog moesten verwerken, om dan in flink tempo onze weg te vervolgen).

Om een uur vier of rijden we een tropische droom binnen: ons hotel heet El Sueño Tropical. Het is inderdaad een prachtige plek met een zeer verzorgde tropische vegetarie. Helaas blijkt er een misverstand te zijn wat de reservering betreft: we hadden één bungalow voor vier personen gereserveerd, met een keuken dus, en één losse kamer. Maar de bungalow is al bezet en we moeten het doen met drie kamers. Op zich niet zo erg, alleen wilden we graag zelf kunnen koken. Gelukkig krijgen we flinke korting voor dit misverstand en zo is dat ook weer opgelost. Door hetzelfde misverstand zijn de kamers nog niet klaar, we moeten daar even op wachten. Dat is geen straf, er is een goede bar. Om vijf uur mogen we naar onze onderkomens. De kamers liggen twee aan twee, het lijken zo allemaal kleine bungalowtjes en we verwachten er dan ook heel wat van. Dat valt een beetje tegen: binnen is het ruim maar wel heel  kaal, bovendien niet erg schoon. Er is één bedlampje en dat geeft haast geen licht doordat het vol zit met stof en viezigheid. Maar ach, een kniesoor die daar op let, we zijn in de tropen dus niet zeuren. We pakken onze spullen uit en rijden dan naar Sámara, dat ligt een kwartiertje verderop. Onderweg geven we nog even ergens de was af die we morgen weer op kunnen halen.  

In Sámara is het ontzettend druk. Hoogseizoen XXL! We vinden wel een parkeerplek gelukkig, bewaakt door, tja, door wie eigenlijk? Officiële bewakers? Of gewoon mensen die om een bijverdienste verlegen zitten? We weten het niet.
Bij een klein reisbureautje vragen we naar de mogelijkheden voor snorkelen, dat willen Inger en Daan morgen graag doen, en voor een schildpaddenexcursie die vooral ons interessant lijkt. Allebei is mogelijk hoewel ze nog niet zeker weten of er genoeg schildpadden aan land zullen komen om eieren te leggen. Afhankelijk daarvan gaat die excursie wel of niet door, ze bellen ons daar morgen om 16.00 over. Het snorkelen wordt vastgelegd voor morgenmiddag. Inmiddels is het tegen zessen en donker, dus gaan we op zoek naar een restaurant. We belanden bij een Mexicaan waar we echt heerlijk eten. We horen dat Mauricio hier Jette officieel ten huwelijk heeft gevraagd twee jaar geleden! Met een zelf ter plekke (onder tafel) in elkaar geknutselde ring van een servetje ;) Dat geeft nog een extra dimensie aan het toch al lekkere eten. En, niet te vergeten, het drinken: tot grote vreugde van vader en dochters hebben zie hier echte Michelada's (recepten te over op internet)! Ik ben er geen fan van, maar zij hebben onuitwisbaar goede herinneringen aan een terras op pleintje in Guadelajara (Mexico) waar ze dat samen gedronken hebben. Toen Jette daar studeerde, inmiddels al negen jaar geleden, 

maakten we ook daar een schitterende reis.

Micheladaaaaaa!

Na het eten hebben we de pijp wel uit. We rijden terug naar het hotel en hoewel er buiten prima zitjes zijn met dito hangmatten duiken we gewoon lekker ons bed in. Na eerst onze handen gewassen te hebben met een ouderwets stukje zeep natuurlijk.